Nieuws over de Orde
Tijdens hun voorjaarsbezoek aan Israël en Palestina werden de leden van de Commissie van het Grootmeesterschap voor het Heilig Land geraakt door de getuigenissen van de mensen die de administratieve staf van het Latijnse Patriarchaat uitmaken. George Akroush, Directeur van het Bureau voor de Ontwikkeling van het Latijns Patriarchaat, beantwoordde onze vragen. Wat kan u ons over de situatie in het Heilig Land vertellen? De situatie is uiterst kritiek. Nooit eerder werden wij met zulke uitdagingen met betrekking tot de aanwezigheid van christenen in het Heilig Land geconfronteerd. Helaas zijn de meesten van hen sinds het uitbreken van de oorlog in Gaza werkloos. De christen gemeenschap is voor een groot deel van het toerisme afhankelijk en juist dat maakt het huidige conflict in het bijzonder voor ons zo penibel. We kunnen zelfs stellen dat 70% van de christen gemeenschap direct of indirect van de toeristische sector afhankelijk is. Dezelfde mensen hebben bovendien al veel geleden tijdens Covid. Daarna konden ze amper een jaar werken voordat de oorlog in Gaza uitbrak. En nu lijden ze opnieuw onder een totaal gebrek aan inkomsten. De Israëlische autoriteiten sloten de controleposten en alle christenen die in Jeruzalem werkten, verloren meteen hun baan, op een klein aantal christenen na die voor christelijke organisaties en een paar scholen werken. Hoeveel controleposten zijn er op de Westelijke Jordaanoever? Dat zijn er ongeveer 900, inclusief wat wij de “ijzeren muren” noemen. Dit betekent dat je zelfs binnen eenzelfde stad niet eens van de ene plek naar de andere kunt gaan. Zo is het onmogelijk geworden om van Ramallah naar Jeruzalem te reizen. En van Bethlehem naar Ramallah gaan, is nog veel moeilijker, want je kunt wel drie tot zes uur lang bij een controlepost vastzitten. Welk deel van de christenen wordt hierdoor getroffen? Minstens de helft van de christenen op de Westelijke Jordaanoever is werkloos. En wat heel belangrijk is, is het feit dat dit niet alleen mensen treft die in hotels, restaurants, souvenirwinkels of in de ambachtswereld werken, zoals in de olijf- of parelmoerindustrie. Het heeft ook gevolgen voor andere sectoren die eveneens afhankelijk zijn van toerisme. Er zijn bijvoorbeeld veel banketbakkers in Bethlehem en al deze bedrijven zijn minstens 70% van hun vroegere inkomsten kwijtgeraakt. De kerk kampt met een verhoogde werkloosheid onder hun gelovigen. Geschat wordt dat 74% van de jonge christenen momenteel werkloos is. Dit legt een zware humanitaire last op de schouders van de Kerk, terwijl dit de enige plek is waar zij in deze moeilijke tijden nog terechtkunnen. Ondertussen is de Amerikaanse hulp stopgezet. Wat is de impact van deze maatregel? Na de verkiezing van Trump besloot de Amerikaanse regering om de USAID-programma's voor de Palestijnse bevolking te beëindigen. Daarbij hebben we het over belangrijke sectoren die van deze Amerikaanse hulp afhankelijk zijn, zoals gezondheidszorg, onderwijs en infrastructuur. Duizenden mensen zijn hun baan kwijtgeraakt, waaronder veel christenen – zo’n 300 – die voor de Amerikaanse hulporganisaties in Jeruzalem of op de Westelijke Jordaanoever werkten. Het Patriarchaat is de drijvende kracht in het Heilig Land als het om het creëren van werkgelegenheid, humanitaire hulp, medische benodigdheden, operaties en medische procedures gaat, en dit allemaal dankzij de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Welke andere organisaties helpen verder nog het Patriarchaat? Veel organisaties, kerken en parochies over de hele wereld helpen ons, maar natuurlijk niet in dezelfde mate als de Orde. Ik denk dat de op één na grootste sponsor van het Patriarchaat het ACN is, Hulp aan de Kerk in Nood. Wat kan u tegen onze leden over de hele wereld zeggen om hen aan te moedigen de Kerk nu te helpen? Wat zijn de concrete prioriteiten? In de eerste plaats denk ik dat zonder de inzet van de Ridders en Dames de plaatselijke Kerk haar activiteiten niet kan voortzetten. Deze worden beschouwd als de enige levensader voor de plaatselijke christenen. Zonder de Orde zouden wij onze educatieve missie, ons pastoraal werk of onze humanitaire interventieprogramma’s zoals jobcreatie niet kunnen voortzetten. Veel gezinnen zitten al zestien maanden zonder inkomen. Wij zijn afhankelijk van de Orde voor de betaling van medicijnen voor mensen met chronische ziekten en voor het dekken van de kosten van medische operaties. We ondersteunen bijvoorbeeld meer dan 50 christen studenten geneeskunde. Deze operatie is weliswaar heel duur, maar het is ook een levensveranderende ervaring voor hen. Ze worden namelijk onafhankelijk en kunnen in de nabije toekomst andere mensen helpen. Dankzij de Orde konden we voor dit belangrijke initiatief geld inzamelen. Vertel ons eens iets over uw eigen leven. Wat is je hoop? Ik ben Palestijn en ben in Jeruzalem geboren. Als man en vader van drie kinderen, twee meisjes en een jongen van 21, 18 en 11 jaar oud, heb ik zoiets nog nooit beleefd. Zo'n uitdaging heb ik nog nooit meegemaakt. Volgend jaar word ik 50 jaar oud. Ik overleefde verschillende oorlogen die onze regio hebben getroffen, van de eerste Intifada tot de Golfoorlogen, van de tweede Intifada tot meer dan zes oorlogen in Gaza. Ik werk al 27 jaar voor kerkelijke instellingen, maar ik heb nog nooit een situatie als deze meegemaakt. Daarom doen wij een beroep op hen die willen getuigen van de blijvende aanwezigheid van christenen in het Heilig Land. Wij vragen hen om ons nog meer te helpen. Het zou namelijk te pijnlijk zijn om het Heilig Land, het land van de Incarnatie en de Verlossing, zonder christenen te zien. Wij willen dit land niet tot een museum herleiden maar wij willen de levende stenen blijven van het land van onze Heer Jezus. Paus Johannes Paulus II hielp de Berlijnse Muur te laten vallen. Denk je dat een paus de oorlog hier zou kunnen doen beëindigen? Paus Franciscus zei net als Paus Leo dat hoop op acties bestaat uit het herbouwen van bruggen en het afbreken van muren. Het is voor ons een grote droom om op een dag in het Heilig Land te kunnen leven zonder de aanwezigheid van muren en zonder al die complicaties voor Israël, Palestina en Jordanië. Wij delen dezelfde geschiedenis en we zullen ook dezelfde toekomst hebben. De enige oplossing is dus vrede en gerechtigheid, zodat onze kinderen in hun thuisland kunnen blijven, in het Heilig Land. Dan kunnen ook alle christenen die naar Latijns-Amerika, Europa en de rest van de wereld zijn geëmigreerd, terugkeren. Zo leven er in Chili, in Santiago, bijvoorbeeld meer dan 500.000 Palestijnse christenen die het Heilig Land hebben verlaten vanwege de moeilijke politieke en sociaal-economische situatie. Een eventuele vredesovereenkomst tussen Israël en Palestina zou vooral de christenen ten goede komen die in dit afschuwelijke conflict vastzitten. Daarom bid ik dat er een paus komt die ook hier de muren kan slechten. Interview door François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
De Heilige Vader heeft de verkiezing van de Zeer Eerwaarde Pater Francesco Ielpo tot Custode van het Heilig Land en Bewaker van de Berg Sion bevestigd. Zijn verkiezing gebeurde door de Generale Overste van de Orde der Minderbroeders met zijn definitorium. Pater Francesco Ielpo heeft de Italiaanse nationaliteit en werd op 18 mei 1970 in Lauria (provincie Potenza) geboren. Hij legde in 1998 zijn plechtige geloften af en werd in 2000 tot priester gewijd. Hij bekleedde onder meer de functie van Commissaris voor het Heilig Land, was lid van de Raad van Bestuur van de Vereniging Pro Terra Santa en is sinds 2022 voorzitter van de Stichting Heilig Land, Hij was tevens afgevaardigde van de Custode van het Heilig Land voor Italië en algemeen afgevaardigde voor de herstructurering van de provincies van de orde in Campanië, Basilicata en Calabrië. Aan Broeder Francesco Ielpo sturen wij onze oprechte wensen voor een vruchtbare missie in dienst van de “Parel van Missies” en aan Fr. Francesco Patton richten wij onze diepe dankbaarheid voor de negen jaar genereuze dienst in het Heilig Land. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Met de woorden “ Ik ben blij u te ontmoeten en een van de eerste audiënties van mijn pontificaat aan de gelovigen uit het Oosten te mogen wijden ”, begon Paus Leo XIV zijn toespraak en toonde hiermee meteen dat hij de brandende vragen niet uit de weg zou gaan en wist hij tevens de harten van de Oosterse Kerken te raken. De Oosterse Kerken die net in deze dagen hun jubileum vierden. Ten aanzien van de schoonheid en de rijkdom van het volk van God dat voor hem verzameld was, vervolgde de Heilige Vader: " U bent zo kostbaar. Als ik naar u kijk, denk ik aan de diversiteit van uw afkomst, aan uw glorieuze geschiedenis en aan het zware lijden dat veel van uw gemeenschappen hebben doorstaan of nog steeds doorstaan .” Hij verwees naar de belangrijke bijdrage van de paus die dezelfde naam droeg als hij, Leo XIII, en hij herinnerde eraan dat laatstgenoemde een specifiek document wijdde aan het bijzonder belang van uw Kerken, omdat “ het werk van de menselijke Verlossing in het Oosten begon ” (vgl. Lett. ap. Orientalium dignitas, 30 november 1894). Hij merkte tevens op dat “ het behoud van Oosterse riten belangrijker is dan men denkt ”. Ten aanzien van de actuele gebeurtenissen benadrukte Leo XIV het woord waarmee hij zijn pontificaat begon: “ VREDE ”. Een vrede die in de context waarin de Oosterse Kerken zaaien, leven en getuigen helaas vaak ontbreekt. “ Wie zou, zo benadrukte de Paus, beter dan jullie woorden van hoop in een afgrond van geweld kunnen zingen? Wie zou beter dan jullie, die de verschrikkingen van de oorlog zo goed kennen, verdienen dat Paus Franciscus uw Kerken zelfs ‘martelaren’ heeft genoemd? Het is waar: van het Heilig Land tot Oekraïne, van Libanon tot Syrië, van het Midden-Oosten tot Tigray en de Kaukasus, wat een geweld moet u doorstaan! Te midden van al deze gruwel, te midden van de massamoorden op zoveel jonge mensen, hetgeen verontwaardiging zou moeten opwekken omdat dit mensen zijn die sterven in naam van militaire veroveringen, moet een oproep centraal staan. Het is niet zozeer een oproep van de Paus, maar een van Christus zelf, die steeds weer zegt: “Vrede zij met u!” (Joh. 20, 19.21.26). De vrede van Christus is niet de doodse stilte na een conflict, ze is evenmin het resultaat van onderdrukking, maar het is een geschenk dat mensen bereikt en hun bestaan nieuw leven inblaast. Laten we bidden om deze vrede, om verzoening, om vergeving en om de moed die nodig is om een bladzijde om te slaan en opnieuw te beginnen .” De Heilige Vader engageerde zich meteen in de voorhoede: “ Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om ervoor te zorgen dat deze vrede zich verspreidt. De Heilige Stoel is bereid om vijanden elkaar te laten ontmoeten en in de ogen te kijken, zodat volkeren de hoop en waardigheid die hun toekomen, de waardigheid van vrede, kunnen herontdekken. Volkeren willen vrede en, met mijn hand op het hart, zeg ik tot de leiders van de volkeren: ‘laten we elkaar ontmoeten, laten we in dialoog gaan, laten we onderhandelen!’ ” Naast de uitnodiging aan degenen die gedwongen werden hun land te verlaten en in de diaspora te leven " hun tradities te bewaren zonder ze te laten verwateren ", richtte Leo XIV ook een dankwoord aan de geloofsgetuigen, onder wie ook wij, de Orde van het Heilig Graf. Hij dankte in het bijzonder de vele christenen in het Heilig Land die, de levende stenen, die in het Land van Jezus blijven leven en soms " tegen alle hoop in blijven hopen ", zoals de Apostel Paulus dit reeds over Abraham zei (Rom. 4:18). “ Ik wil God danken voor al diegenen die in stilte, in gebed en in zelfgave banden van vrede smeden, evenals voor de christenen – Oosterse en Latijnse – die, vooral in het Midden-Oosten, in hun land stand houden, weerstand bieden en weerstaan aan de verleiding om dit land te verlaten. Christenen moeten de kans krijgen, en niet alleen met woorden, om in hun land te blijven met alle rechten die nodig zijn voor een veilig bestaan. Ik smeek u, zet u hiervoor in! ” Wij sluiten ons bij de dank van de Heilige Vader aan voor het getuigenis van de christenen in het Oosten, die wij, de Orde van het Heilig Graf, van nabij hebben mogen leren kennen en in hun behoeften hebben mogen steunen, in het bijzonder door de projecten van de R.O.A.C.O. Wat wij ontvangen is veel meer dan wat wij geven. Elena Dini Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Een internationale bedevaart van de Orde in het jubeljaar brengt 3.000 vooraf ingeschreven Ridders en Dames van 21 tot 23 oktober 2025 in Rome samen. Het programma bevat een bezoek aan de Heilige Deuren van de vier pauselijke basilieken en een pauselijke audiëntie. Als onderdeel van de voorbereiding op deze spirituele gebeurtenis legt Kardinaal Angelo De Donatis, lid van de Ridderorde van het Heilig Graf en Grootpenitentiaris van de Katholieke Kerk, ons uit wat de “aflaat”, gekoppeld aan dit jubileumjaar 2025 inhoudt. In dit jaar staat dat het thema van de hoop centraal. Eminentie, wat is de rol van de Apostolische Penitentiarie, waarvoor u namens de Paus verantwoordelijk bent? De Apostolische Penitentiarie is het orgaan van de Romeinse Curie dat verantwoordelijk is voor het verlenen van Gods barmhartigheid in naam van en voor rekening van de Heilige Vader. Juridisch gezien is de Penitentiarie als een rechtbank georganiseerd, al is het dan een heel bijzondere rechtbank. Hier wordt niemand veroordeeld en het enige vonnis dat hier kan worden uitgesproken is dat van de vergeving, de zogenaamde dispensatie of genade. Ze heeft bovendien nog een andere bijzondere eigenschap. Haar jurisdictie strekt zich uit tot het interne forum van de Kerk, dat wil zeggen dat zij betrekking heeft op het intieme kader van de betrekkingen tussen de gelovigen en God. Daarin is de bemiddeling van de Kerk er niet om de maatschappelijke gevolgen van deze betrekkingen te regelen, maar om voor het welzijn van de gelovigen en het herstel van hun staat van genade te zorgen. Precies om die reden doet iedereen, die met de Penitentiarie contact opneemt dat in de regel via zijn of haar biechtvader. Het hele proces is door absolute en onschendbare vertrouwelijkheid beschermd. Zo behoort het in het bijzonder tot de bevoegdheid van de Penitentiarie om absolutie te verlenen voor specifieke bestraffingen, dispensatie te verlenen voor onregelmatigheden bij het ontvangen of uitoefenen van de Heilige Wijding, genade verlenen voor de radicale sanering van een nietig verklaard huwelijk en vermindering van kosten toe te kennen voor niet-opgedragen missen. Daarnaast houdt de Penitentiarie zich in het algemeen bezig met het onderzoeken en wegnemen van morele twijfels en met het behandelen van gewetensbezwaren die aan haar worden voorgelegd. Tot de bevoegdheden van de Apostolische Penitentiarie behoren ook de religieuzen die in de pauselijke basilieken van Rome biecht horen. Deze worden de kleine penitentiaire inrichtingen genoemd. Ten slotte is de Penitentiarie verantwoordelijk voor alles wat met het verlenen en het toepassen van aflaten te maken heeft. Wat houdt de “aflaat” die de Kerk aan de gelovigen voorhoudt precies in? We kunnen de aflaat definiëren als de totale en volledige toekenning van Gods barmhartigheid, als bekroning, op de vergeving van zonden, een vergeving die we door de absolutie in het sacrament van de verzoening ontvangen. Als we inderdaad door de biecht vergeving van zonden verkrijgen, wist de aflaat ook alle "onreinheden" uit die we met ons meedragen en die het gevolg zijn van de zonden die we eerder hebben begaan. Deze zijn wat de Kerk " de tijdelijke straffen " voor begane zonden noemt. In de praktijk is het voor de gelovigen die de aflaat ontvangen precies op dat moment alsof ze de doopvont opnieuw verlaten en zo naar de oorspronkelijke staat van genade van het doopsel terugkeren. Dit is een waar wonder van genade! Wij begrijpen dan dat wij deze kans die ons door de tussenkomst van de Kerk geboden wordt, met oprecht enthousiasme en diepe dankbaarheid moeten benaderen. De praktijk van de aflaten is allesbehalve een erfenis uit de Middeleeuwen maar een waardevolle schat die geworteld is in het mysterie van de Verlossing die Christus tot stand heeft gebracht,. Bovendien zijn de werken die nodig zijn om de aflaat te verkrijgen – gebeden en devotionele praktijken, boetedoeningen, daden van liefdadigheid – reeds tekenen en middelen om de roep tot persoonlijke en gemeenschappelijke bekering te bevorderen en vooruitgang op weg naar heiligheid op te wekken en te concretiseren. In het kort gezegd: ik zie aflaten als een middel om de tederheid van Gods liefde voor ieder van ons volledig tot uiting te laten komen en deze te realiseren. Op 13 mei 2024 is de tekst over de verlening van aflaten tijdens het gewone jubileumjaar 2025 gepubliceerd. Wat houdt deze nota in? Het Heilig Jaar biedt een bijzondere kans voor bekering en vernieuwing om volledige verzoening met God en met onze broeders en zusters te bereiken. En door het Jubeljaar lijkt de Kerk van haar kant een maximale bereidheid tot voorspraak te tonen en alles te doen wat haar door haar “ sleutelpositie” wordt verleend om haar kinderen op hun zoektocht naar innerlijke zuivering en vergeving te helpen. In de door de Penitentiarie uitgegeven nota voor het verkrijgen van de Jubileumaflaat staan de modaliteiten, praktijken en plaatsen beschreven waar men dit geschenk van Gods barmhartigheid kan ontvangen. Bondig samengevat kan men stellen dat de gelovigen tijdens dit Heilig Jaar de volle aflaat kunnen verkrijgen door aan de voorwaarden die voor alle volle aflaten gelden te voldoen. Dit betekent uitsluiting van elke neiging tot zonde, de sacramentele biecht, een eucharistische communie en de gebeden volgens de intenties van de paus, alsook door bepaalde werken te verrichten die de geest en het thema van het jubileum in herinnering brengen. Voor de details verwijzen we naar de eigenlijke tekst. Voor de bedevaarders betekent dit: Het houden van een bedevaart naar Rome en er minstens één van de vier pauselijke basilieken te bezoeken; een bedevaart naar het Heilig Land of naar één van de heilige jubileumplaatsen die door de bisschoppen in hun respectieve bisdommen zijn aangewezen. Het verrichten van bepaalde werken van barmhartigheid die het moederlijk gelaat van de Kerk aan de behoeftigen tonen. De praktijk van boete-initiatieven beoefenen. “ Hoop ” is het thema van het Jubeljaar 2025. Hoe kunnen leden van de Orde die aan dit spirituele evenement deelnemen, deze deugd herontdekken? Als het verkrijgen van aflaten en, meer algemeen, bekering, geestelijke vernieuwing en de vooruitgang van de maatschappij op het gebied van rechtvaardigheid en liefdadigheid de doelstellingen zijn die de paus ertoe aanzetten heilige jaren uit te roepen, dan heeft elk jubeljaar zijn eigen fysionomie. Deze wordt gedefinieerd door de betreffende indictiebul die deze algemene doelstellingen met de specifieke behoeften van de Kerk en de hedendaagse maatschappij verbindt. Paus Franciscus wou de gelovigen tijdens het Heilig Jaar oproepen om vooral de deugd van de hoop te herontdekken en “pelgrims van hoop te worden”. Dit was mede geïnspireerd doordat de politieke en sociale gebeurtenissen die we momenteel op wereldniveau meemaken op de een of andere manier de hoopvolle wens die in het hart van ieder mens sluimert, lijken tegen te spreken en te onderdrukken. Ik denk hierbij aan al die oorlogen, dichtbij en ver weg, die elke dag hun horizon lijken te verbreden, ik denk aan het geweld dat op onschuldige slachtoffers wordt gepleegd, maar evenzeer aan de economische moeilijkheden die het gevolg zijn van uitbuiting en sociale onrechtvaardigheden. Dat alles lijkt op de een of andere manier het verlangen naar hoop, dat in het hart van elke mens sluimert, tegen te spreken en te onderdrukken. Ook op persoonlijk vlak worden velen van ons door meervoudige zorgen, werkloosheid, emotionele en familiale problemen onderdrukt. In sommige gevallen brengt dit mensen op het punt dat de hoop om weer overeind te komen, wordt vernietigd. Moge het Heilig Jaar voor ons allen een jaar van genade en diepgaande persoonlijke en gemeenschappelijke vernieuwing zijn. Maar dit alles kunnen we pas bereiken als we in ons leven de ontmoeting met “Christus Jezus, onze hoop” ervaren (1 Timoteüs 1:1). Een andere wereld is slechts mogelijk als we Jezus in ons hart dragen en als Hij het kompas wordt dat ons hele leven leidt, de rots waarop we onze hoop baseren. * De inschrijvingen voor deze bedevaart zijn afgesloten. Interview door François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Gesprek met Eric-Emmanuel Schmitt Uw boek " De Uitdagingen van Jeruzalem " is het resultaat van een lange pelgrimstocht in het Heilig Land. Welke ontmoetingen hebben uw spirituele pad gemarkeerd? Allereerst wil ik het hebben over de ontmoeting met een land en met het Midden-Oosterse aspect van het christendom. Dat contrasteert fel met hetgeen wij in Europa ervaren. Ik kwam er in aanraking met de landelijke en pastorale dimensie van de evangelies, die alle kracht geeft aan de metaforen die in de Bijbel worden gebruikt. Vervolgens was er natuurlijk de ontmoeting met het Heilig Graf. Dit was de allerbelangrijkste ervaring, met name het moment waarop ik op onbegrijpelijke wijze de aanwezigheid van Jezus voelde. Deze ontmoeting zette mijn christen-zijn volkomen op zijn kop. Het veranderde van intellectueel naar fysisch, van keuze naar noodzaak. De evangelies hadden mij diep geraakt. Ik bleef maar nadenken over wat het christendom mij brengt, anders dan de andere religies. En plotseling plaatste de ervaring mij voor een vorm van noodzaak. Mijn geloof is met de realiteit in overeenstemming gekomen. Het christendom is voor mij geen optie meer maar een noodzaak! Ik moet ook twee mensen vermelden met wie ik veel gedachten heb uitgewisseld: de Joodse gids Gila, die ons zeer gastvrij ontving, en de geestelijke Pater André, een gelovig man, herder en intellectueel tegelijk. Pater André was met pelgrims van het eiland Réunion naar het Heilig Land gekomen en had in Bethlehem ten dienste van de kinderen gestaan. De emotie van zijn hereniging met de bevolking toonde aan hoe belangrijk de banden zijn die hij met de bevolking van het Heilig Land onderhoudt. Een man die handelt uit eenvoudige zorg voor anderen, met liefde, zoals de leden van de Orde van het Heilig Graf dat doen. U hebt ook de Latijnse Patriarch van Jeruzalem ontmoet. Waarover hebben jullie het gehad? Hij wist mij te raken met zijn onbevooroordeeld begrip van de complexe en tragische situaties in het Heilig Land. Zijn vermogen om zichzelf te blijven, dat wil zeggen, diep christelijk, te midden van deze complexiteit, opent perspectieven voor de toekomst. Zijn houding wordt, naar mijn mening, gekenmerkt door de acceptatie van de coëxistentie en de wens om een weg van onderling delen te bewandelen. Kan het Heilig Land aan één volk toebehoren of is dit het land van God en daarom het land van allen? De uitdaging van Jeruzalem is dat deze stad ons oproept om broeders te zijn en niet om broedermoorden te plegen. In dit land waar twee monotheïstisch godsdiensten zijn ontstaan, de Joodse en de Christelijke – hetgeen ook voor de moslims heel belangrijk is – trekt God zich terug nadat hij lange tijd heeft gezegd “ luister naar mij ”, “ hoor mij ” . Nu vraagt Hij ons: “ horen jullie…”We moeten de uitdaging aangaan om naar elkaar te luisteren. ” Kan de dramatische situatie in het Heilig Land sinds 7 oktober 2023 eindelijk leiden tot een (her)opleven van de langverwachte vrede? Ik ben een tragische optimist. Vooruitgang in de geschiedenis komt niet voort uit de wil om het goede te doen, maar wel uit het vermijden van het kwaad. Ik geloof dat de echte motor van de geschiedenis de catastrofe is. Een ramp zorgt ervoor dat mensen reageren en op zoek gaan naar manieren om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurt. Mensen worden niet meteen gedreven door de wil om het goede te doen maar wel door de wil om zo min mogelijk kwaad te doen of te laten gebeuren. In die zin lijkt het mij dat de absolute wurging, dat de onmogelijkheid om samen te leven die we nu in het Heilig Land zien gebeuren, een heilzame opleving teweeg zal brengen. Maar ten koste van hoeveel doden? Dit is de geschiedenisfilosofie van Immanuel Kant, waarin hij voorbeelden van regulering ziet in relatie tot het radicale kwaad. In zijn essay “ Op weg naar de eeuwige Vrede” dat in 1795 werd gepubliceerd, toont hij aan dat het kwaad aan de basis ligt van vooruitgang, verbetering en goedheid. Maria van Nazareth ervaarde de Liefde van de Hemelse Vader voor haar. Deze gaf haar een grote innerlijke vrijheid en een grote vrede. Hierdoor kon zij ontsnappen aan de wereld van de schijn en kon zij nederig leven in het licht van de goddelijke wil. Hebt u in het Heilig Land ook deze Liefde van God voor u ervaren, een liefde die de bron is van een diepe vrede, een liefde die u volkomen vrijmaakt? Ik moet toegeven dat Gods Liefde voor mij, voor ons, mij geen vrede heeft geschonken. Ze maakt wel grote indruk op mij. Ik voel mij totaal onwaardig en ik ben nog steeds een beetje verbijsterd door de spirituele ervaring die ik in Jeruzalem heb meegemaakt. Ik sta aan het begin van het pad, maar ik ben zeker in beweging. Ik ken mijn tekortkomingen en ik overweeg elke hoogte die ik nog moet beklimmen... Uiteindelijk is de kern van de pelgrimservaring deze innerlijke omwenteling die door de aanwezigheid van de allergrootste Liefde wordt veroorzaakt, de Liefde die ons op weg zet naar iets anders dan wat tot dan toe voor ons van belang is geweest, de Liefde die ons richt op wat essentieel is! Welke boodschap zou u aan de leden van de Orde van het Heilig Graf willen meegeven, wier innerlijke blik permanent op Jeruzalem is gericht? Ik moedig de Ridders en Dames van de Orde aan om hun identiteit te omarmen. Wanneer zij zich in het volle licht bevinden, zowel nederig als trots, dan zullen zij transparant zijn en getuigen van de prachtige missie die zij hebben ontvangen. Ik wens hen echt de trots van het nederig-zijn toe. Moge zij door het verlenen van morele en materiële steun aan de zwaarst getroffen bevolkingsgroepen in het Heilig Land in deze spirituele dynamiek steeds meer bemiddelaars van de vrede zijn. Vraaggesprek van François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Met de naam “Leo” verraste Kardinaal Robert Francis Prevost onder het toeziend oog van Michelangelo's Christus in de Sixtijnse Kapel wellicht zowat alle kardinalen van het conclaaf. Hij werd de 267ste opvolger van de Apostel Petrus en de veertiende in de reeks pausen die deze naam als pausennaam hebben gekozen. Ja, Paus Leo is de nieuwe Bisschop van Rome en hoofd van de Katholieke Kerk. Toen twee derden van de stemmen was geteld en ik als stemopnemer de uitslag bekendmaakte, zag ik op zijn gezicht een intense emotie. Hij besefte ten volle hoe zwaar de missie was waartoe God hem riep. Op dat moment stonden alle kardinalen op en gaven hem een lang en warm applaus, als teken van gezamenlijke goedkeuring, broederlijke genegenheid en aanmoediging. Zonder ogenschijnlijk zijn kalmte en sereniteit te verliezen, toonde Leo XIV ons het gezicht: dat van een man Gods die zich volledig naar Gods wil wenste te schikken. Met een gezicht als een teken van geloof waarop hij altijd had vertrouwd en dat hem vanuit zijn geboorteplaats Illinois (in de Verenigde Staten) naar een religieus leven bij de Augustijnen had geleid, en vervolgens naar de missies van de apostolische vicariaten van Chulucanas, Iquitos en Apurímac had gevoerd. Uiteindelijk kwam hij in de directie van het Bisdom Chiclayo (Peru), waar Franciscus hem in 2014 had aangesteld. In januari 2023 werd hij door Paus Franciscus tot prefect van het dicasterie voor bisschoppen benoemd en tijdens het consistorie van 30 september van datzelfde jaar verhief de paus hem tot kardinaal. Paus Leo XIV is de geestelijke zoon van de Heilige Augustinus, de grote bisschop van Hippo, die in zijn jeugd verdwaalde in het heidense filosofische denken van zijn tijd (4de/5de eeuw na Chr.) maar uiteindelijk tot het geloof in Christus kwam. Augustinus was de grootste theoloog van zijn tijd. Hij wilde degenen die hem in gebed en religieus leven volgden, een levensregel meegeven die vandaag de dag nog steeds zijn belang heeft. Leo XIV zei dat hij deze naam had gekozen met twee grote pausen in gedachten: Leo de Grote (4de-5de eeuw), theoloog, exegeet en buitengewoon zielzorger, die aan de Kerk van Rome aanzien en gezag heeft verleend. Hij bevestigde heel duidelijk het primaatschap van de paus in de hele Kerk, omdat - zo zei hij - " het karakter van de pauselijke waardigheid uniek is". Hij leerde tevens dat "allen die in Christus wedergeboren zijn, door het teken van het kruis de titel van koning ontvangen ". Tevens heeft Paus Leo de Grote het geloof tegen ketterijen en de barbaarse invallen verdedigd. Voor Leo de Grote was de Kerk als een lichaam waarin Christus woont. Maar daarnaast was er ook Paus Leo XIII (1810-1903), de grote paus van de " sociale kwesties " van zijn tijd. Hij schreef de eerste grote Encycliek Rerum Novarum over de sociale leer van de Kerk. Toen ik mij in de Sixtijnse Kapel even naast de nieuwgekozen paus bevond, wees ik hem er tijdens een moment van stilte op dat Leo XIII de aanwezigheid van Dames in de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem had goedgekeurd. Dit was in 1888. Hij uitte zijn verbazing tegenover mij, aangezien hij niet op de hoogte was van de hervormingsdrang die deze paus aan onze instelling had gegeven. Paus Leo XIV zal de paus zijn die, zoals hij mij vertelde, zich met de sociale kwestie van de arbeid zal bezighouden, omdat, zo voegde hij eraan toe, we ons voor wat het werk betreft in een kritieke periode bevinden. Werk kan immers de waardigheid van de persoon en het gezin laten groeien. En deze worden nu bedreigd door de invasie van de zogenaamde kunstmatige intelligentie, door de uitbuiting van onbeschermde werknemers en kinderarbeid, in het voordeel van degenen die winst boven alle andere overwegingen stellen. Hij wil een paus zijn die Christus in het middelpunt plaatst, zonder wie alle handelen tot spirituele en geestelijke armoede gedoemd is. Bijna een nieuw humanisme, niet alleen integraal, maar ook christelijk. Zijn pauselijke leuze die onder zijn wapen te lezen is - In Illo Uno Unum (“Wij zijn één in die Éne”), bevat reeds zijn programma. Het is geïnspireerd door de Heilige Augustinus en het Evangelie van Johannes, waarin Jezus zijn discipelen vraagt de eenheid in Hem te bewaren. De Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem, trouw aan de paus, stuurt hem haar beste wensen voor zijn pontificaat. Fernando Cardinal Filoni Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Voorjaarsbijeenkomst van het Grootmeesterschap 2025 De voorjaarsvergadering van het Grootmeesterschap had plaats op 29 april 2025 onder het voorzitterschap van de Assessor van de Orde, Mgr. Tommaso Caputo, Aartsbisschop-prelaat van Pompei, uit dankbaarheid voor het pontificaat van Paus Franciscus, die zijn grote zorg voor het Heilig Land permanent heeft laten blijken. De vergadering had wel plaats bij afwezigheid van de kardinalen Filoni en Pizzaballa, Grootmeester en Grootprior van de Orde, die door het Algemene Dicasterie waren weerhouden omwille van het begin van het conclaaf. In zijn inleiding benadrukte Mgr. Caputo de ecclesiologische dimensie van de Orde en benadrukte hij het belang van dit aspect bij de vorming van de leden. De Gouverneur-Generaal, Ambassadeur Leonardo Visconti di Modrone, leidde de debatten die zich voornamelijk op de activiteiten van de Orde in de afgelopen zes maanden toespitsten. In zijn uitgebreide toespraak benadrukte hij hoe belangrijk de voortdurende steun van de Orde voor de christenen in het Heilig Land wel is. Hij benadrukte de dringende noodzaak om het hoge niveau van deze reguliere institutionele hulp (bijna een miljoen euro per maand, exclusief de specifieke projecten die daar nog bijkomen) te handhaven, terwijl de oorlog in Gaza al meer dan 50.000 doden heeft geëist en een groot deel van de bevolking in de bezette Westelijke Jordaanoever werkloos is. Daarna werd een speciale boodschap van de Latijnse Patriarch van Jeruzalem voorgelezen. Daarin sprak hij zijn diepe dankbaarheid uit voor de "buitengewone" vrijgevigheid van de Orde in deze moeilijke tijd voor de bevolking van het Heilig Land. Hij sprak tegelijk de hoop uit op een geleidelijke terugkeer van de bedevaarten van de Ridders en Dames naar de heilige plaatsen. Penningmeester Saverio Petrillo wist te vertellen dat de gewone bijdragen in 2024 meer dan 18 miljoen euro bedroegen, dit is 2,3 miljoen meer dan het jaar ervoor. Dit toont aan dat de leden vanwege de dramatische situatie in het Heilig Land buitengewoon gemotiveerd zijn. Tijdens zijn aangrijpende presentatie sprak de Algemeen Bestuurder van het Latijns Patriarchaat, E.P. Sami El-Yousef, met verdriet over deze tragedie die al anderhalf jaar duurt. Hij sprak over het " gebroken vertrouwen " tussen Israëli’s en Palestijnen en verwees naar de beginnende instabiliteit die ook in Jordanië begint te ontstaan. Daar leven 2,4 miljoen Palestijnse vluchtelingen, als gevolg van het Amerikaanse besluit om de financiële steun aan hen via UNRWA te beëindigen. In een geest van hoop en omdat het Patriarchaat de grootste werkgever is voor de christenen in het Heilig Land, benadrukte hij het belang van de Noord-Amerikaanse campagne ter ondersteuning van de 44 scholen van het Patriarchaat, met name om gezinnen te helpen het schoolgeld te betalen. Na een langdurig debat werd duidelijk dat het plan van de Grootmeester om een vereniging van vrienden van de Orde op te richten, het mogelijk zou kunnen maken de reikwijdte van de hulp aan het Heilig Land te vergroten. De leden van deze vereniging zouden via vrijwillige bijdragen een aanvulling kunnen betekenen bij de bijdragen van de ongeveer 30.000 Ridders en Dames. De bijeenkomst werd voortgezet met het rapport van de voorzitter van de Commissie voor het Heilig Land, dhr. Bart McGettrick, die het Grootmeesterschap waarschuwde voor het risico van " scholasticicide " als gevolg van een mogelijke toekomstige niet-erkenning van diploma’s van de Palestijnse universiteiten in Israël. Volgens de agenda hielden alle vier de Vicegouverneurs daarna hun uiteenzetting. Zij benadrukten de inspanningen die op alle continenten worden geleverd om de Orde te laten groeien. Dit is zeker het geval in Latijns-Amerika en de uitgestrekte regio Azië-Pacific. De Gouverneur-Generaal zal deze regio eind mei bezoeken. Tot slot had de kanselier het nog over de jubileumbedevaart van de Orde die voor oktober gepland staat en over de communicatieactiviteiten waarvoor hij verantwoordelijk is. Dan volgde het gebed tot Onze-Lieve-Vrouw van Palestina en werd de dag met de Heilige Mis besloten. Deze werd voorgegaan door Mgr. Caputo en stond in functie van de intenties van de kardinalen die voor de verkiezing van een nieuwe paus verantwoordelijk waren. François Vayne Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Paasboodschap 2025 Ik breng deze boodschap in de context van het Jubeljaar. Het thema van dit jaar is de hoop die niet teleurstelt, zoals Paulus dit in zijn brief aan de Romeinen beschreef. De Apostel schreef immers: “ wij putten onze roem vanuit de verdrukking zelf. Wij weten immers dat verdrukking volharding teweegbrengt en doorzettingsvermogen leidt tot effectieve deugdelijkheid. Beproefde deugd brengt op zijn beurt hoop tot leven en de hoop stelt nooit teleur, omdat Gods Liefde door de Heilige Geest in onze harten is uitgestort. En de Geest is ons door de Heer zelf gegeven. ” (Rom 5, 3-5). Terwijl de wereld, en dan met name het Heilig Land en het Midden-Oosten, door oorlogen geteisterd wordt, is het de Liefde van God, die door de Geest in ons wordt uitgestort. Deze Liefde troost ons en drijft ons in onze missie. Het is een Liefde die " explodeert ", een Liefde die bergen verzet en stenen verplaatst, zoals op die Paasdag toen de steen niet langer voor het Graf was blijven liggen. De dood was toen voorgoed overwonnen. Voor ons is dat een zekerheid. Wij zijn de erfgenamen van de getuigen van het lege graf, van de getuigen van het geopende graf waaruit in het licht van de Verrezen Heer het eeuwige leven ontspringt. Van hieruit zijn wij gezonden om daarvan in de wereld te getuigen, zelfs daar waar het geluid van sirenes loeien en waar de tranen van de moeders, de vaders en de kinderen die een geliefde hebben verloren, een tragisch karakter hebben. Leerlingen van de overwinnaars van de dood, laten wij ook voor de mensen om ons heen de ogen openen en woorden van hoop spreken. Ik nodig u allen uit om u in de vreugde van Pasen bij mij aan te sluiten, een Paasfeest dat dit jaar, in gezamenlijke instemming, op dezelfde dag door katholieken en orthodoxen wordt gevierd. " Christòs anésti, Christus is waarlijk opgestaan. ” Deze synchronisatie heeft des te mees betekenis omdat we dit jaar de 1700ste verjaardag van het Concilie van Nicea vieren. Precies op dit concilie werd de Geloofsbelijdenis, de kern van ons geloof, algemeen aangenomen: “Ik geloof in één God, de almachtige Vader, Schepper van hemel en aarde… Ik geloof in één Heer, Jezus Christus, de enige Zoon van God… Ik geloof in de Heilige Geest, die Heer is en leven geeft... Ik geloof in de éne heilige, katholieke en apostolische Kerk. Hoe belangrijk zijn deze woorden in ons leven en in ons geloof? Weten wij wat ze betekenen? Dit is het geloof dat wij belijden en waarvoor zovelen hun leven hebben gegeven, zelfs tot in de marteldood toe. Ik wens u en heel uw familie een zalige Pasen en wij bidden God dat de vrede van de Verrezen Heer het ware geschenk voor het Heilig Land mag zijn. Fernando Kardinaal Filoni Grootmeester Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Vogelzanglaan 21150 Brussel
