Overige Nieuws
In een flagrante schending van alle menselijke en religieuze principes werd de kerk van de Heilige Familie in Gaza, behorend tot het Latijns Patriarchaat van Jeruzalem, op donderdag 17 juli door een Israëlische tankgranaat getroffen. Hierbij kwamen drie onschuldige burgers om het leven. Het betreft Najwa Abu Dawood, Saad Salama en Fumia Ayyad. Negen andere mensen raakten gewond, onder wie Fr. Gabriel Romanelli, de pastoor van de gemeenschap. SHADI ABU DAWOOD Inwoner uit Gaza Vroeg in de ochtend werden we gebombardeerd. Ze raakten de kerk en de binnenplaats, een plek waar gelovigen – vooral ouderen – na de mis graag samen zitten. Mijn moeder was erbij. We zijn allemaal onschuldige burgers, los van welke activiteit dan ook. We zochten onze toevlucht in de kerk. Het aanvallen van burgers en kerken is een criminele daad, onaanvaardbaar en onrechtvaardig. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem Wij zullen niet vernietigd worden. Wij zullen hier blijven. Hier zijn we geworteld. Wij zijn nu eenmaal gedoemd op te blijven. Natuurlijk zullen er wel enkelen vertrekken, maar wij blijven hier. Wij zullen nooit opgeven, wij zijn niet bang. Uiteraard zijn we bezorgd, maar we zijn niet bang. Wij zullen het met absolute duidelijkheid blijven zeggen: na wat er is gebeurd, is onze vastberadenheid om hier te blijven groter dan ooit. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem Wij werken op alle fronten: via diplomatie, via de media en nog op zoveel domeinen meer om aan deze absurditeit een einde te maken. Dit is moreel en menselijk niet te rechtvaardigen. Wij willen onze stem laten horen, zodat de publieke opinie zich bewust wordt van wat er gebeurt. Tegelijk werken we samen en organiseren we ons met alle verantwoordelijken voor deze kwestie, om voedsel en medische benodigdheden te leveren. Daar werken we aan en het zal ons lukken, omdat we in het verleden steeds succesvol zijn geweest en omdat we in de toekomst succesvol zullen blijven. Hoe kunnen we aanvaarden dat ongewapende burgers, die hun toevlucht binnen de muren van het Huis van God hebben gezocht en die alles al hebben verloren, toch worden gedood? Het bestoken van de kerk van de Heilige Familie is een boodschap gericht aan elkeen met een levend geweten, aan alle politieke leiders en besluitvormers: stop deze waanzin. Dergelijke schending van de heiligheid van het menselijk leven en van de heilige plaatsen valt op geen enkele manier te verrechtvaardigen. Kardinaal Pizzaballa herhaalde in een boodschap aan de christenen in Gaza: wij zullen jullie nooit in de steek laten. Z.E. KARDINAAL PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem Wij zijn trots op u. Vooreerst danken wij u voor het getuigenis dat u aan de wereld geeft. Zoals ik reeds herhaaldelijk heb gezegd: jullie zijn ons licht. Jullie onthullen de ware kracht van de christen door de manier waarop jullie leven, door de omstandigheden waarin jullie leven maar vooral door de waardigheid waarmee jullie dit conflict tegemoet treden. Jullie tonen de ware kracht van de christen, die geen externe macht of fysieke kracht is, maar een menselijke kracht. Te midden van de conflicten en de spanningen in het Midden-Oosten blijven wij christenen kinderen van hoop. Wij geloven in Hem die het pad van het lijden is gegaan, die gekruisigd werd en gestorven is, maar die vervolgens is opgestaan uit de dood en zo ons het geschenk van zijn Verlossing heeft aangeboden. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Wat is het verhaal van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel? De Berg Karmel is al sinds de tijd van de profeet Elia in de 10de eeuw voor Christus een plaats van gebed en Goddelijke nabijheid (vgl. 1 Kon. 18, 41 e.v.). Het was ook hier dat christen kluizenaars volhardden in gebed. Hier werd in de 12de eeuw officieel de Orde van de Broeders van de Heilige Maagd van de Karmel gesticht. De 13de eeuw was voor de Karmelieten echter een tijd van vervolging en midden deze beproeving verscheen op 16 juli 1251 de Heilige Maagd aan de Heilige Simon Stock, toenmalige Prior van de Karmelieten. Zij overhandigde hem toen het bekende bruine scapulier. Zij sprak tot hem: " Dit scapulier is voor u en voor de hele orde een waar privilege: wie sterft terwijl hij het scapulier draagt, zal gered worden. " Het dragen door anderen van een miniatuurversie van het scapulier van de Karmelieten, eenvoudigweg "bruin scapulier " genoemd omwille van de kleur van hun habijt, is voor hen een symbool geworden omdat zij zich spiritueel bij hen aansluiten. Zij aanvaarden net als de karmelieten de Liefde tot de Heilige Maagd, zij willen zich eveneens toewijden aan de spiritualiteit van de Karmelieten en vertrouwen erop dat Onze Lieve Vrouw hen zal beschermen in leven en dood. De Heilige Maagd is niet enkel de beschermheilige van de Karmelieten, maar eveneens van de landen Chili en Bolivia. Zij staat voor bescherming tegen gevaren en voor bevrijding uit het vagevuur. Wat is er met Elia op de Berg Karmel gebeurd? De Berg Karmel was sinds mensenheugenis een heilige plaats waar de Kanaänitische god Baäl werd aanbeden. In het eerste boek Koningen (vs 18) organiseerde Elia een wedstrijd met 450 van Baäls priesters om te bepalen welke " god " de ware was: Baäl of de God van Israël. De ware god zou diegene zijn die het vuur onder een offerdier kon ontsteken. Het razend gesmeek van de priesters tot Baäl liep op niets uit. Maar toen Elia tot de Heer bad, daalde het vuur uit de hemel neer en stak het offer in brand. Het vuur van de Heer viel toen uit de hemel neer en verteerde het brandoffer, het hout, de stenen en het stof. Het “ likte ” zelfs het water uit de geul rond het offeraltaar. Toen heel het volk dit zag, vielen zij op hun gezicht neer en zeiden: ‘ De HEER is God, de HEER is waarlijk God !’ (1 Kon. 18, 38-39) Het was eveneens op de Berg Karmel dat Elia’s gebed een einde maakte aan de droogte en de hongersnood die Israël toen trof. Daarom beschouwen de Karmelieten Elia als een van hun geestelijke vaders. Waar ligt de Berg Karmel? De Berg Karmel kijkt uit over de Middellandse Zee en de stad en de haven van het huidige Haifa. De berg ligt tevens aan het einde van de vallei van Jizreël, ook wel bekend onder de naam “de vallei van Megiddo”. Ook de Arabieren kennen de Karmel als de berg van de Heilige Elia. Buiten de vermeldingen in het eerste boek der Koningen (hfst 18) wordt de Karmel nog meer dan twintig keer elders in de Heilige Schrift vermeld, bijvoorbeeld in Hooglied (7, 5). De reputatie van de Karmel als spirituele plaats is ongetwijfeld gebaseerd op de relatie met Elia, maar het is vooral de vermelding in het Hooglied (ook bekend als het Hooglied van Salomon) die de meeste christelijke commentaren heeft opgeleverd. In dit hooglied over de liefde wordt het aangezicht van de Bruid met de Karmel vergeleken. Tal van christelijke auteurs hebben daarom in het Hooglied een allegorie gezien van het leven in relatie met God. Zo wordt de Karmel onder geleerden in de spirituele theologie – zoals bijvoorbeeld de Heilige Johannes van het Kruis – als een metafoor beschouwd voor de zoektocht naar God (vgl. Beklimming van de Karmel, Spiritueel Lied). Voor de Karmelietessen is de Berg Karmel dan ook de naam voor hun huizen die aan contemplatie zijn gewijd. Wat is de betekenis van de naam “Karmel” Het is een Hebreeuws woord dat “ tuin van God ” betekent. De tuin van God is de plaats waar we met de Heer kunnen wandelen, net zoals Adam en Eva dit deden voordat ze werden verbannen (Gen. 3, 8). Wat is het bruine scapulier? Het scapulier van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel, ook wel het bruine scapulier genoemd, bestaat uit twee stukken bruine wol vastgehecht aan een koordje. De Heilige Maagd gaf dit sacrament in 1251 aan de Heilige Simon Stock en beloofde hem dat “ iedereen die sterft terwijl hij dit scapulier draagt, voor de eeuwige vlammen gevrijwaard zal blijven. ” Het is een teken van redding, een zekere garantie in geval van gevaar, een belofte van vrede en een speciale bescherming tot het einde der tijden. Volgens het Directorium van de Heilige Stoel over de Volksvroomheid (205) omvat de geschiedenis van de Mariale vroomheid ook de “ devotie ” aan verschillende scapulieren, waarvan de meest voorkomende de devotie is aan het scapulier van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel. Het gebruik ervan is werkelijk universeel en het is zonder enige twijfel een van de vrome gebruiken die het Concilie beschreef als " door de eeuwen heen door het Leergezag aanbevolen " (Tweede Vaticaans Concilie, Lumen Gentium, hoofdstuk VIII). Het scapulier van de Berg Karmel is een vereenvoudigde vorm van het religieuze habijt van de Orde van de Broeders van de Heilige Maagd van de Berg Karmel. Het gebruik ervan is wijdverbreid en staat vaak los van het leven en de spiritualiteit van de Karmelietenfamilie. Omdat het evenwel een kleinere versie is van het scapulier van de Orde van de Karmel, associëren degenen die het dragen terwijl ze de deugd beoefenen, zich met de Orde van de Karmel, zowel in hun devotie voor de Heilige Maagd Maria als in de verwachting van haar bescherming. Wat is de spirituele betekenis van scapulieren in het algemeen? De “ kledij ” van de volgelingen is een veelvoorkomend thema in de Heilige Schrift. De mantel van Jozef (Gen. 37, 3) is een voorbeeld van het belang dat in de Bijbel aan kledingstukken werd gehecht. Spreuken (31) beschrijft een goede vrouw en zegt: " Kracht en waardigheid zijn haar kleding. " Zo zegt ook Jesaja (61,10): " Ik zal juichen in de Heer, mijn ziel zal zich verheugen in mijn God. Want Hij heeft mij met de klederen van het heil bekleed, Hij heeft mij omhuld met de mantel van de gerechtigheid, als een bruidegom getooid met een kroon, als een bruid met edelstenen versierd. " Het belang van de kledij bereikt echter haar hoogste spirituele betekenis in het Nieuwe Testament. Hier wordt van de volgeling van Jezus verwacht dat hij zich met Christus bekleedt . In zijn brief aan de Galaten (3, 27) zegt de Apostel Paulus: “ Want u allen die in Christus gedoopt bent, hebt u met Christus bekleed .” Kledij kan ons er de hele dag door aan herinneren dat we moeten volharden in onze trouw aan Christus. Het scapulier is als speciaal kledingstuk van de gewijde godsdienst al sinds de tijd van de Heilige Benedictus (6de eeuw) bekend. Als zijn monniken aan het werk waren, moesten zij het over hun habijt dragen. Vanwege deze praktische functie werd het scapulier ook wel het “ juk van Christus ” genoemd en kreeg het een spirituele betekenis als teken van devotie en vroomheid. Onder leken die zich bij bepaalde orden aansluiten of die een bepaalde spiritualiteit beoefenen, zijn kleinere versies van deze scapulieren vaak ook als soortgelijke symbolen en herinneringen bedoeld. Wat is een Karmeliet van de Derde Orde? Een lekenkarmeliet is iemand die geen priester of kloosterzuster is, maar die zich op een bijzondere manier voor de Karmelietenorde wil inzetten. Waarvoor zijn de Karmelieten vooral bekend? De officiële naam van de orde is " Orde van de Broeders van de Heilige Maagd Maria van de Berg Karmel ". Deze orde beschouwt Elia en Elisa, profeten uit het Oude Testament, als hun geestelijke vaders. Er zijn tal van Karmelieten-heiligen, waaronder Johannes van het Kruis, Teresa van Avila, Teresa van Lisieux, Elisabeth van de Drie-eenheid, Teresa van de Andes en Edith Stein. Johannes van het Kruis, Teresa van Avila en de Heilige Teresa van Lisieux zijn eveneens kerkleraars. De laatste keer dat Onze-Lieve-Vrouw in Fatima verscheen, was zij als Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel gekleed. Lúcia, een van de herderinnen, zei later dat de Heilige Maagd er zo uitzag " omdat Onze Lieve Vrouw wil dat iedereen het scapulier draagt... De reden hiervoor is dat het scapulier ons teken van toewijding is aan het Onbevlekte Hart van Maria .’ Lúcia is later Karmelietes geworden De Karmelieten volgen het Evangelie en belijden een diep Mariaal karakter voor een evangelisch leven, waarbij ze de Heilige Moeder als een ideaal voorbeeld van gebed, liefde en contemplatie beschouwen. De Heilige Maagd staat in bewondering voor Gods Liefde (Lc 1, 46-55). In haar hart mediteert zij over de Heer (Lc 2,19). Zij vraagt ons om Jezus te gehoorzamen (Joh 2, 5) en aandacht te hebben voor het welzijn van de anderen, vooral van hen die geestelijk en materieel verarmd zijn (Lc 1, 39-56; Joh 2, 1-11). Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Paus Leo XIV is reeds een onvermoeibare apostel van de vrede “ Moge de vrede met u allen zijn! Geliefde broeders en zusters, dit was de eerste groet van de Verrezen Christus, de Goede Herder die Zijn leven gaf voor de kudde van God. Het is ook mijn vurige wens dat deze vredesgroet jullie harten, jullie families, alle mensen waar ze zich ook bevinden, alle volkeren, de hele aarde mag bereiken. Vrede zij met u! Het gaat om de Vrede van de Verrezen Christus, een Vrede die ontwapend is en die ontwapenend werkt, een nederige en volhardende Vrede. Ze komt van God, de God die ons allen onvoorwaardelijk liefheeft. ” Zo begon een zichtbaar ontroerde Robert Francis Prevost, de man die de wereld pas als de nieuw verkozen Paus Leo XIV heeft leren kennen, op de dag van zijn verkiezing op 8 mei 2025 zijn eerste pauselijke toespraak vanuit de Loggia der Zegeningen op de Sint-Pietersbasiliek. Vanaf het uitspreken van deze eerste woorden is “ Vrede ” duidelijk een centraal thema voor de nieuwe Paus. Vrede is wat de Verrezen Christus ons aanbiedt. Hij is door geweld, agressie en dood heen gegaan en draagt, vanuit zijn overwinning op dit alles, deze gave met zich mee. Het is Zijn verlangen dat de vrede allereerst in ons hart doordringt omdat deze van daaruit ieders visie op de werkelijkheid kan veranderen. De vrede voedt de hoop die ons bezielt als we naar het heden, naar de toekomst maar ook naar het verleden kijken. Vrede is namelijk dat kleine zaadje waarvan wij kunnen bepalen of we het vrucht laten dragen of niet. Als leden van de Orde van het Heilig Graf ligt het Land van Jezus ons zeer nauw aan het hart en dus moeten wij zien dat daar heden een uitgesproken dorst naar vrede heerst. Maar deze wordt helaas al te vaag als een fata morgana beschouwd. De hele wereld, “alle volkeren, geheel de aarde” draagt in zijn blik de vrede waartoe de Heilige Vader ons heeft uitgenodigd en die zich vanuit het lege Graf verspreidt. " Ontwapend " en " ontwapenend ", zo presenteert de vrede van de Verrezen Heer zich. Zonder wapens om haar te verdedigen – want ze komt van God die geen wapens nodig heeft – en niet in staat om een wapen te maken. ‘ De weg naar vrede vraagt om harten en geesten die getraind zijn om voor anderen te zorgen en die in staat zijn om het algemeen belang in de huidige situatie te herkennen. De weg naar vrede is een gemeenschappelijke weg die door de zorg voor rechtvaardige relaties tussen alle levende wezens wordt bewandeld. “Vrede”, zo bevestigde de Heilige Johannes Paulus II, “is een ondeelbaar goed. Het behoort ofwel aan allen ofwel aan niemand toe.” Dit verklaarde de Paus tijdens zijn audiëntie op 30 mei 2024 aan de bewegingen en verenigingen die destijds in Verona de “Arena van de Vrede” hadden opgericht. Paus Franciscus had daar al hulde gebracht aan Maoz Inon en Aziz Sarah, twee vredesactivisten en ondernemers die, ondanks dat de oorlog een deel van hun familie had weggenomen, strijden voor de vrede. Maoz en Aziz waren aanwezig bij de ontmoeting met paus Leo XIV, die in de volgende bewoordingen over hun aanwezigheid sprak: “We mogen de moedige omhelzing niet vergeten tussen de Israëliër Maoz Inon, wiens ouders door Hamas werden vermoord, en de Palestijn Aziz Sarah, wiens broer door het Israëlische leger werd omgebracht en die nu vrienden zijn en samen aan de slag gaan. Dit gebaar blijft een getuigenis en een teken van hoop. En we danken hen dat ze er vandaag ook wilden bij zijn. ” Vrede en hoop. Dit is een moeilijke, ja soms een bijna onmogelijke combinatie. In het Evangelie volgens Mattheüs herinnert Jezus eraan dat " de poort smal is en beperkt ”, het is de weg die naar het leven leidt (Mattheüs 7, 14) en zijn woorden klinken ons zo herkenbaar in de oren als we naar het Heilig Land kijken. In de afgelopen weken, aan het begin van zijn pontificaat, heeft Paus Leo XIV zijn verbondenheid met de bevolkingsgroepen die bij het conflict betrokken zijn, steeds opnieuw benadrukt en hij blijft oproepen tot vrede. “ De situatie in de Gazastrook wordt steeds zorgwekkender en pijnlijker. Ik herhaal mijn oprechte oproep om de toegang van fatsoenlijke humanitaire hulp mogelijk te maken en een einde te maken aan de vijandelijkheden, waarvan de hartverscheurende prijs door kinderen, ouderen en zieken wordt betaald, .” zei hij aan het einde van zijn eerste algemene audiëntie op woensdag op het Sint-Pietersplein (21 mei 2025), een boodschap die ook de daaropvolgende woensdag werd herhaald. " Ik herhaal mijn oproep aan de verantwoordelijken: staak het vuren, laat alle gijzelaars vrij en respecteer het humanitaire recht volledig. ” Op 8 juni, het Hoogfeest van Pinksteren, vroeg de Paus opnieuw aan de Heilige Geest om de gave van de vrede, op voorspraak van de Maagd Maria. Hij herinnerde eraan dat " alleen een vredig hart vrede kan verspreiden, in het gezin, in de samenleving en in de internationale betrekkingen ." “ Moge de Geest van de Verrezen Christus ”, zo besloot hij “ overal waar oorlog is, wegen van verzoening openen; moge Hij de machthebbers verlichten en hun de moed geven om daden van ontspanning en dialoog te stellen .” Elena Dini Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Op 22 juni werden in de Sint-Eliakerk in de wijk Dweila'a in Damascus (Syrië), vijfentwintig christenen vermoord. Dit gebeurde tijdens een mis die in een bloedbad werd herschapen. Een zelfmoordterrorist die banden had met Islamitische Staat (IS) heeft toen te midden van gelovigen zichzelf opgeblazen. Dit was een van de gruwelijkste aanslagen op christenen in Syrië in de afgelopen jaren. Z.E. JEAN X YAZIGI Grieks-Orthodox Patriarch van Antiochië en het hele Oosten Wat voor soort aanval is dit wel? In een kerk waar de gelovigen zitten te bidden en voortdurend herhalen: "Laten we in vrede bidden tot de Heer. Heer, ontferm U." Wij vormen een essentieel deel van dit land, en dat zullen we ook blijven. Herinner u zich nog dat de twee bisschoppen van Aleppo, Paulus en Johannes, destijds werden ontvoerd? En dat de zusters van Maaloula werden ontvoerd? En toch zijn we er nog steeds. Deze gruwelijke misdaad is een paar weken geleden gepleegd, en toch zullen wij blijven bestaan. We doen een beroep op onze president voor het vormen van een regering die zich niet door nutteloze beslissingen laat afleiden. We eisen een regering die verantwoordelijkheid neemt en de pijn van haar bevolking voelt. Van Jeruzalem tot Beiroet, van Caïro tot Bagdad worden dezelfde gebeden geformuleerd. Dergelijke aanslagen zullen ons niet terroriseren en ze zullen evenmin een aanwezigheid die al tweeduizend jaar bestaat, kunnen uitroeien. Christenen zijn geen voorbijtrekkende passanten op deze aarde. Zij hebben diepe wortels. Zoals de Apostel Paulus in zijn Tweede Brief aan de Korintiërs reeds schreef: Wij worden van alle kanten gekweld maar raken niet verpletterd, we zijn in nood maar worden niet wanhopig, we worden vervolgd maar voelen ons niet verlaten, we zijn neergeslagen maar niet vernietigd. Fr. IBRAHIM FALTAS, ofm Vicaris van de Custode van het Heilig Land Wanneer zal dit extremisme ophouden? Wanneer zullen we als broeders kunnen samenleven? Wanneer zal er onder ons verdraagzaamheid zijn? Wanneer zullen mensen in elkaar een broer zien? Hetgeen gebeurd is, is onbegrijpelijk. Het is tegennatuurlijk en volkomen onmenselijk. Geen enkel redelijk denkend wezen kan een dergelijke mate van haat, wrok en wraak ontwikkelen. Waarom??? Tegen wie??? Tegen de eigen broeders en zusters, tegen het eigen volk! Z.E. Kard. PIERBATTISTA PIZZABALLA Latijns Patriarch van Jeruzalem Wanneer u dit alles ziet gebeuren, denk dan aan het kruis van Jezus. Hij is uit liefde gestorven, maar vanaf dat kruis, vanaf dat moment, ontstond er voor de hele wereld een nieuw leven. Het is pijnlijk, het is moeilijk, ik weet het, maar het is ons geloof. We moeten niet toegeven aan angst of haat, maar we moeten dit alles omvormen tot een nieuw begin. We moeten de bladzijde omslaan. We moeten tot degenen behoren die in het Midden-Oosten een nieuw verhaal, een nieuwe taal, een nieuwe stijl willen schrijven. Bron: Website Christian Media Center Foto: © Christian Media Center Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Elke steunbetuiging aan het Heilig Land is een gebaar van solidariteit dat niet alleen de vrede bewaart, maar ook een stimulans betekent voor de spiritualiteit van een plaats die in ons geloof centraal staat. Fr. Diego, hoofd van het klooster van Gethsemane, vertelt ons over een muzikaal initiatief ten behoeve van het Heilig Land en de christenen die daar wonen. Kunst slaat een brug tussen culturen en leert hoe ieder van ons door middel van concrete acties een verschil kan maken. Fr. Diego Dalla Gassa, ofm Verantwoordelijke van het klooster van Gethsemane “ Een bezoek aan de Heilige Plaatsen is voor de christenen die daar wonen een teken van hoop en een terugkeer naar de normaliteit, zelfs in een context waarin de conflicten aanhouden. Veel christenen over de hele wereld willen graag op bedevaart naar deze landen terugkeren, maar we moeten ons daar niet mee tevreden stellen. Onze missie bestaat er ook in om in het buitenland een nieuw bewustzijn te creëren. Wanneer mensen zich realiseren dat hun hulp – hoe klein ook – dient om christenen in moeilijkheden te ondersteunen en de Heilige Plaatsen te behouden, dan krijgt hun gebaar een nog diepere waarde. ” Het 21ste Pro Romitaggio Concert, dat de laatste jaren Pro Terra Santa is geworden, wordt elk jaar in januari in de regio Brescia in Italië gehouden. Dit is meestal op de tweede zondag van de maand, tijdens het feest van de Doop van de Heer. Het evenement wordt door de Shalom Community Regina della Pace georganiseerd en staat onder leiding van Zuster Rosalina. Het brengt tal van zangers en artiesten samen die gratis optreden. Sommigen onder hen verwierven reeds nationale bekendheid. Alle ingezamelde gelden worden aan de meest behoeftige christenen gedoneerd, met name aan degenen die in moeilijke omstandigheden leven. Zo wil men hen een concrete en tastbare steun bieden. Fr. Diego Dalla Gassa, ofm Verantwoordelijke van het klooster van Gethsemane “ Alle ontvangen gelden werden aan ons overgemaakt en wij zijn hen daar zeer dankbaar voor. Gezien de immense behoeften in het Heilig Land, dat door de vele conflicten geteisterd wordt, lijkt onze bescheiden bijdrage misschien belachelijk. Maar zoals Moeder Teresa van Calcutta destijds zei: "Zelfs een kleine druppel water maakt de oceaan groter. ” In een wereld die vaak door conflicten en verdeeldheid gekenmerkt wordt, komt solidariteit niet alleen in concrete acties tot uiting. Zoals vaak wordt beweerd, kan een eenvoudig gebaar voldoende zijn om bruggen van begrip te bouwen in plaats van muren van verdeeldheid. Fr. Diego Dalla Gassa, ofm Verantwoordelijke van het klooster van Gethsemane “ Dit is een boodschap van solidariteit. We bespraken de noodzaak van dialoog en verandering. Wij moeten vrede en respect verkondigen in plaats van vooroordelen te cultiveren. ” Bron: Website Christian Media Center Foto : © Fotoarchief lds Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Jordanië is een wezenlijk onderdeel van het Heilig Land en herbergt tal van Bijbelse plaatsen van buitengewone schoonheid en betekenis. Het Hasjemitisch Koninkrijk loopt ongetwijfeld voorop op het vlak van toerisme, maar evenzeer als het om broederlijke coëxistentie tussen christenen en moslims gaat. Op 8 januari 2025 stelde het land zich voor de wereld open met een reizende tentoonstelling die in dit jubileumjaar in het Vaticaan van start ging en daarna de vijf continenten zou aandoen. De tentoonstelling draagt als titel: “Jordanië, de bakermat van het christendom”. De tentoonstelling staat onder de bijzondere bescherming van Koning Abdullah II die door Paus Franciscus terecht als een "man van vrede" wordt omschreven. De tentoonstelling toont de artistieke en spirituele schatten van dit ongelooflijke land waar vrede heerst en dat door de koninklijke familie met toekomstgerichte keuzes en visionaire ideeën wordt geleid. Van aan de Jordaan tot op de berg Nebo belicht de tentoonstelling als een grote inwijdingsreis de plaatsen die de geschiedenis hebben gevormd en van waaruit de toekomst van het christen geloof verder schittert. Het initiatief werd door de Apostolische Nuntius voorgesteld, wiens aanwezigheid een teken was van de aandacht die de Heilige Stoel aan dit land besteedt. Het land heeft immers door zijn cultuur en zijn ligging een bijzonder strategisch belang. De voorstelling van de tentoonstelling gebeurde samen met de Jordaanse Minister van Toerisme, Dr. Lina Annab. Laatstgenoemde situeerde het project vanuit enige politieke context en een grote menselijke diepgang die aansluiting zocht bij de grote ambitie van het land, met name het opbouwen van een voorbeeldige samenleving of, zoals zij het zelf verwoordde, herinnerend aan een dierbare uitspraak van Paulus VI, de eerste paus die het land in 1964 bezocht: " een beschaving van liefde ”. LINA ANNAB Minister van Toerisme van het Koninkrijk Jordanië “ Ik denk dat er niets belangrijker is dan de liefde. Dit is altijd de boodschap van Zijne Majesteit Koning Abdullah II geweest. Hij benadrukt steeds dat alles wat ons verenigt, veel groter is dan hetgeen ons verdeelt. De tentoonstelling die we momenteel in het Vaticaan organiseren en die als titel draagt "Jordanië, aan de wieg van het christendom", wil deze boodschap overbrengen. Jordanië ís de bakermat van het christendom. Jordanië is een plaats waar christenen steeds aanwezig waren, aanwezig zijn en altijd aanwezig zullen blijven, gisteren, vandaag en morgen. In Jordanië zijn we erg trots op het mozaïek waaruit onze samenleving bestaat, en dat is precies wat ons uniek maakt. ” Z.E. Mgr GIOVANNI PIETRO DAL TOSO Apostolische Nuntius in Jordanië “ Dit groot historisch en cultureel erfgoed is een reden om op dit pad door te gaan. De bevolking van het Midden-Oosten kent veel christelijke gemeenschappen, dus het christendom is niet vreemd aan de Arabische wereld. De Arabische wereld heeft altijd al het christendom gekend. Het is dan ook heel belangrijk dat de westerse bevolking dit kan begrijpen en concreet kan zien. Deze historische stukken helpen ons daarbij. ” Het is voor de hele Kerk een geweldige kans om pelgrimstochten en reizen naar dit veilige land te organiseren. Daar heerst immers geen oorlogsgeweld. Het is een land waar men de archeologische, culturele en spirituele wortels van het christelijk geloof kan verkennen om zo de rijkdom van het Woord van God te ervaren. Bron: Website Christian Media Center Foto: © https://www.shutterstock.com/ Video: © Christian Media Center Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Waarde broeders en zusters, onze hoop, Moge de Heer u vrede schenken! Dit jaar gaat met de zondag die de Kerk aan het Woord Gods wijdt, met name 26 januari, het Jubeljaar van start dat Paus Franciscus voor 2025 heeft uitgeroepen. Centraal in het gebed van de hele Kerk staat de gave van de hoop, die wij met al onze kracht aan de Heer Jezus zullen vragen. Het Woord Gods helpt ons de redenen voor onze hoop te vinden en deze nieuw leven in te blazen. Dit is van des te meer belang in onze wereld en in deze periode van duisternis en lijden waarin de mensheid gedwongen wordt met oorlogen en onrechtvaardigheden te leven die angst, ontmoediging en twijfel in onze harten zaaien. Daarom raad ik u aan om hiervoor de Eerste Brief van de Heilige Apostel Petrus te lezen. Het is een korte brief want hij bestaat immers slechts uit vijf hoofdstukken, maar hij stroomt over van de genade van de Heilige Geest. Alleen Hij kan ons christelijk leven met geloof, hoop en liefde bezielen. Hij is het die ons kracht geeft en die het licht van de hoop in de harten van gelovigen laat ontbranden. Hij is het die de vlam van het vuur in onze harten levend houdt, een vuur dat nooit uitgaat. Hij is het die ons leven zelfs in de moeilijkste situaties steun en kracht geeft. De christelijke hoop bedriegt nooit, integendeel, hij stelt ons in staat de werkelijkheid te zien zoals die is. De christelijke hoop stelt nooit teleur. Hij is een geschenk van God dat ons vreugde geeft en een band van gemeenschap schept tussen allen die vrede zoeken. De christelijke hoop is gebaseerd op de zekerheid dat niets en niemand ons ooit van de Liefde van Christus kan scheiden. Hij is onze vrede. De tekst van de Brief van de Heilige Petrus zegt dat het woord van het Evangelie, de bron van onvergankelijk leven, ons weer tot een levende hoop heeft gewekt, ook als wij onder grote beproevingen lijden, zelfs die beproevingen die ons overstijgen en die eindeloos lijken (vgl. 1 Petrus 1, 23). Ik herhaal: de brief is kort maar hij is heel mooi en zit vol kracht. Daarom verzoek ik u met aandrang om deze te lezen en telkens opnieuw te herlezen. Lees hem samen of alleen en bidt met de woorden die hij u in de mond legt. Ik raad u aan om bij het lezen de woorden te markeren die op u de meeste indruk hebben gemaakt en die u tijdens het jubeljaar kunt meedragen. Als we dit allemaal samen doen, indien we dit met geloof en vertrouwen doen, dan zullen we nieuwe vreugde en nieuwe kracht voor ons geweten ontdekken om als ware christenen in deze tijd te leven. Op deze manier zullen wij ook het licht ontvangen dat wij nodig hebben om bij te dragen aan de oplossing van de problemen waarmee wij worden geconfronteerd. Ik groet u en ik zegen u met de eigen woorden van de Apostel Petrus: “ De God van alle genade, die u in Christus Jezus tot zijn eeuwige heerlijkheid geroepen heeft, zal u, na een korte tijd van lijden, toerusten, bevestigen, sterken en grondvesten. Hem is de heerschappij in alle eeuwigheid. Amen. ” (1 P 5: 10-11) Jeruzalem, 13 januari 2025. † Pierbattista Kard. Pizzaballa Latijns Patriarch van Jeruzalem Bron : Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Foto: © Latin Patriarchate of Jerusalem / lpj.org Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Homilie van Kardinaal Fernando Filoni ter gelegenheid van het feest van de patroonheilige van de Orde In de prachtige kerk van de Heilige-Maria van de Aankondiging (in het Italiaans Maria Santissima Annunziata) in Casarano (Lecce) vierde Grootmeester, Kardinaal Fernando Filoni, op 18 augustus 2024 het feest van de Heilige Helena. Het is een van de officiële feesten van de Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem. Kardinaal Filoni werd geassisteerd door Mgr. Seccia, Aartsbisschop van Lecce en prior van de plaatselijke afdeling van de Orde, alsook door Mgr. Pezzuto, Aartsbisschop en Apostolische Nuntius-Emeritus, lid van de Orde en inwoner van de regio. Waren eveneens aanwezig Ferdinando Parente, Landscommandeur voor Zuid-Italië, Raffaele Garzia, Voorzitter van de afdeling Salento, alsook nog vele ridders en dames evenals tal van aspiranten in opleiding, om samen deze vreugdevolle viering te beleven. Hieronder kan u de homilie lezen die Kardinaal Filoni bij deze gelegenheid uitsprak en die het ons mogelijk maakt ons enigszins in de figuur van onze beschermvrouwe te verdiepen. Aan de Heilige Helena wordt door de oude historische traditie de zoektocht naar en de ontdekking van enkele van de meest heilige plaatsen van het christendom toegewezen. Het leven van deze heilige wordt heel nauw met het leven van Jezus in verbinding gebracht. Het liturgische feest van de Heilige Helena is dan ook een unieke kans om zich over de missie van deze vrouw in het prille begin van het christendom te bezinnen. Het is tevens haar zoon, Keizer Constantijn, die in 313 met het beroemde Edict van Milaan de vrijheid van het christendom in het keizerlijke Rome heeft ingesteld. Van Helena, moeder, christen en pelgrim, weten we met zekerheid dat ze rond 255 na Christus in het huidige Turkije, niet ver van Constantinopel, werd geboren. Ze was van heidense en plebejische afkomst en trouwde met de Romeinse patriciër Constancius Chlorus, met wie ze een zoon kreeg, met name Constantijn. Toen Constantius Chlorus door de keizer van Rome " Caesar " werd genoemd, verstootte hij haar vanwege haar bescheiden afkomst. Voor deze vrouw brak toen een zeer moeilijke periode aan. Ze viel ten prooi aan publieke wraakzucht en het leven spaarde haar evenmin voor zware vernederingen. Maar als energieke vrouw doorstond Helena deze periode door zich volledig aan de opvoeding van haar zoon te wijden. Constantijn werd in 285 geboren en werd in 306 voor het eerst tot " Caesar " aangesteld. Later werd hij " keizer " maar hij zou zijn moeder nimmer vergeten die haar leven voor hem had opgeofferd. Hij liet haar dan ook tot “ Augusta ” (keizerin) en “ Nobilissima ” (zeer nobele vrouw) uitroepen. Helena bekeerde zich tot het christendom en werd ten tijde van de Heilige-Ambrosius in Milaan gedoopt. Voor haar begon toen een nieuw leven. Ze is dan net geen zestig jaar en zou vanaf dat moment exclusief een vroom leven vol vrijgevigheid leiden. Ondanks haar nieuwe hoge sociale status zou zij uitblinken in bescheidenheid. Vanwege de aandacht die ze aan de armen besteedde – en deze kleurden toen in grote mate het straatbeeld – werd ze destijds als een buitengewoon toonbeeld van naastenliefde en menselijkheid beschouwd. Maar tegelijkertijd werd ze aan het einde van een lange periode van christenvervolging die aan de regering van Constantijn vooraf ging, de weldoenster van talloze gebedshuizen voor christenen. Van deze vrouw, die zowel in de Oosterse als in de Westerse kerk als een heilige wordt beschouwd, moet worden benadrukt dat zij een ware pelgrim was naar de plaatsen die het christendom het dierbaarst zijn, een pelgrim naar het Land van Jezus. Zonder angst voor enige overdrijving kunnen we Helena omschrijven als de eerste echte pelgrim, verliefd op het Land van de Heer. We weten ook dat mannen en vrouwen van het christelijke Rome in die decennia reeds pelgrims werden of er zelfs voor kozen om op de plaatsen waar Christus werd herdacht, te gaan wonen. We denken hierbij aan de heilige Hiëronymus of aan die nobele Romeinse vrouwen (Marcella, Paula, Julia en Blésilla) die in de Heilige Plaatsen een leven van gebed probeerden te leiden. We verwijzen naar Egeria van Galicië (Spanje) die na Helena ongetwijfeld de beroemdste pelgrim was. Zij trok ondanks de verre afstanden en de vele gevaren op pelgrimstocht. Egeria liet ons beschrijvingen na van de Bijbelse plaatsen die ze bezocht en van de spirituele en culturele emoties die ze toen mocht ervaren. Maar de eigenlijke sleutel tot de pelgrimstochten naar het Heilig Land vinden we in de eerste plaats bij Helena. Zij is degene die ons hart opende voor de liefde voor de eredienst op de plaatsen waar de Heer eens had geleefd. Sindsdien hebben talloze pelgrims, mannen en vrouwen uit alle tijden, deze reis van geloof en boete ondernomen. Wij denken dan in het bijzonder aan Franciscus van Assisi en Birgitta van Zweden, zo door de eeuwen heen tot bij onze tijdgenoten, die op tocht gingen voor een heel bijzondere ontmoeting met Christus. Het gaat om vrouwen en mannen die, in hun drang om Christus na te volgen, de aantrekkingskracht tot het Land van Jezus voelen en die zichzelf de vraag durven stellen: “ Heer, waar hebt U gewoond, waar heeft U geleefd, waar bent U voor ons gestorven? ” Het gaat hier dus niet zomaar om nieuwsgierige bezoekers of gelegenheidswandelaars die naar enige Bijbelse geografie op zoek zijn, maar om mensen die een echte spirituele reis door de Heilige Schrift willen maken. Hun zoektocht gaat vooreerst doorheen het gebed, vervolgens via het lezen van de passages uit het Evangelie die naar deze locaties verwijzen, door de herinneringen aan de gebeurtenissen uit het leven van Jezus te vernieuwen en ten slotte door alles in hun geest en in hun hart op te nemen om het tot een spirituele schat te maken. Helena had in Jeruzalem een ontmoeting met de toenmalige belangrijke Bisschop Macharius, die net van het Concilie van Nicea was teruggekeerd. Daar had hij tegen Arius de menselijke en de goddelijke natuur van Christus krachtig verdedigd. Samen met Bisschop Macharius ging ze in 326 op zoek naar de plaatsen van het lijden, de dood en de verrijzenis van de Heer. De betekenis van deze zoektocht past goed in de historische context van de toenmalige periode. Ondanks het feit dat het christendom in het Romeinse Rijk toen geaccepteerd werd, ontkenden veel toenmalige christologische ketterijen de menselijke natuur van de Heer. Wie evenwel op zoek ging naar de reële plaatsen waar Jezus had geleefd, moest ook zijn historisch bestaan aantonen. Tijdens dergelijke zoektochten zou het hout van het Kruis van Christus gevonden zijn. Helena nam het mee naar Rome en plaatste het in de Basiliek van het Heilige Kruis, die ze naar eigen goeddunken had laten bouwen. Tegelijkertijd wilde Constantijn de eerste Basiliek van de Verrijzenis of van het Heilig Graf laten bouwen, om zo de Calvarieberg en de plaats van het lege Graf van Jezus samen in één heilig gebouw onder te brengen. Bij de bijzondere vrouw Helena, kunnen we niet anders dan, naast het verwijzen naar haar menselijke deugden, ook de rol van haar geloof in herinnering te brengen. Vanaf het moment dat zij de figuur van Christus leerde kennen, wijdde zij zich met alle intellectuele moed, met het nodige historisch besef en met spirituele diepgang aan het zoeken naar de belangrijkste christologische plaatsen. Indien wij vandaag op Golgotha kunnen bidden, de Steen der Zalving kunnen kussen of het Lege Graf van de Verrezen Heer kunnen aanraken en vereren, dan hebben we dat aan de Heilige Helena te danken, die twee eeuwen na datum als het ware een volgeling, ja een leerling van Jezus werd. Net als de vrouwen die de Heer tijdens zijn prediking hadden vergezeld en Hem in hun huizen hadden verwelkomd, zocht Helena Hem op in de plaatsen waar hij had geleefd en wilde ze dat de volgelingen van Christus geestelijke gastvrijheid zouden vinden in de basilieken die zij en haar zoon Constantijn in Jeruzalem, Bethlehem en Rome hadden gebouwd. Naast de geestelijke bediening door Jezus en die van de apostelen, moeten we een derde bediening erkennen, namelijk die van de vrouwen die de Heer volgden, al gaat het wezenlijk om drie verschillende opdrachten. Er is vooreerst de unieke verlossende bediening door Christus zelf. Daarnaast is er de sacramentele opdracht van de apostelen en de diaconale opdracht van Gods vrije mannen en vrouwen. Deze twee bedieningen – met name die van de opvolgers van de apostelen en die van de vrije mannen en vrouwen van God – zijn nog lang niet voltooid en hebben in het bestaan van de Kerk een buitengewone rijkdom aan vormen en uitdrukkingen gekregen die deze doorheen de tijd hebben weten te bewaren. De Heilige Helena had de schoonheid van deze derde “ bediening ” begrepen en maakte ze expliciet door haar genereuze toewijding aan een diaconaat dat bedoeld was om voor de christenen van alle tijden de herinnering aan de Heilige Plaatsen van Christus te bewaren. In die zin luidde zij een nieuw tijdperk in waarin pelgrimstochten naar het Heilig Land mogelijk werden en men een bezoek kan brengen aan de plaatsen die in hetgeen men het Vijfde Evangelie noemt, bekend zijn. Eenmaal Helena christen was geworden, paste zij haar levensstijl aan de wil van God aan. Ze zocht Christus niet alleen bij de armen, maar ook op de plaatsen die de herinnering aan Hem als Verlosser bewaard hadden. In haar opwindende spirituele reis herkennen we in Helena juist deze grote liefdes: de liefde voor de lijdende en gekwetste mens en deze voor de armen en hulpbehoevenden onder Gods schepselen. Hij had immers zichzelf tot een van ons gemaakt tot een mens wiens historische en geografische herinnering bewaard moet blijven. Wij hebben bewondering en devotie voor de Heilige Helena en wij kunnen haar nooit voldoende dankbaar zijn voor haar zoektocht naar en haar bescherming van de historische plaatsen ter nagedachtenis aan Christus, onze Verlosser. Moge de Heilige Helena een ware inspiratiebron zijn voor onze liefde voor het Land van Jezus en moge zij ons tegelijkertijd de wegen naar de vrede tonen, vooral dan in de regio waar Christus heeft geleefd, een regio die vandaag door geweld en wrede oorlogen wordt geteisterd. Het is de regio waar de de grote gebeurtenis van de Openbaring van de ene God, door Joden, Christenen en Moslims wordt beleden, werkelijkheid is geworden. Amen. Bron : Website Grootmeesterschap - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem Foto : © Grootmeesterschap Vertaling : Luk & Karien De Staercke-Audoore © Belgische Landscommanderij - Ridderorde van het Heilig Graf van Jeruzalem
Vogelzanglaan 21150 Brussel
